DRUKARKI
urządzenie
współpracujące z komputerem
oraz innymi urządzeniami, służące do przenoszenia danego tekstu,
obrazu na różne nośniki druku (papier, folia, płótno itp.).
Niektóre drukarki potrafią również pracować bez komputera, np.
drukować zdjęcia wykonane cyfrowym
aparatem fotograficznym
(po podłączeniu go do drukarki lub po włożeniu karty
pamięci
z zapisanymi zdjęciami do wbudowanego w drukarkę slotu).
Mianem
drukarki określa się też sterownik w systemie operacyjnym,
natomiast samo urządzenie określane jest jako urządzenie drukujące
RODZAJE
DRUKAREK
DRUKARKA
IGŁOWA:
Pierwsze
drukarki działały na tej samej zasadzie co maszyny do pisania,
wydruk był realizowany przy pomocy czcionek na mechanizmie
dźwigniowym albo ułożonych na powierzchni walca lub półkuli
(rozetowe).
Taki
sposób tworzenia wydruku nie był zbyt szybki, kilkadziesiąt znaków
na sekundę, a drukowanie grafiki było wręcz niemożliwe. Ten typ
drukarek powszechnie nazywany jest uderzeniowym. Drukarka mozaikowa
(igłowa) należy do drukarek uderzeniowych, w których obraz na
powierzchni papieru jest tworzony przez element uderzający przez
taśmę barwiącą z taką siłą, że część barwnika pozostaje na
papierze. Drukarka jest wyposażona w głowicę drukującą
zawierającą od 9 do 48 (najczęściej 9 lub 24) stalowych igieł
umieszczonych w
jednym
lub dwóch rzędach. Każda igła jest wprawiana w ruch przez
sprężynkę.
DRUKARKA
ATRAMENTOWA
Drukarka
atramentowa (z ang. Ink-jet printer, potocznie zwana atramentówką),
jest obecnie najpopularniejszym i najbardziej rozpowszechnionym typem
drukarek. Technologicznie proces wydruku polega na umieszczaniu na
papierze, folii, płótnie lub innego rodzaju nośniku druku, bardzo
malutkich, wręcz maleńkich (objętościowo kształtujących się w
granicach od kilku do kilkudziesięciu pikolitrów), kropelek
specjalnie spreparowanego atramentu do drukowania, który znajduje
się wewnątrz kartridża (z ang. cartridge). Obecnie praktycznie
wszystkie drukarki atramentowe umożliwiają wydruk w kolorze.
Stosowany jest atrament w czterech barwach: cyjan (ang. cyan, jasny
odcień koloru niebieskiego), karmazynowy (ang. magenta, odcień
koloru czerwonego, różowego), żółty (ang. yellow) i czarny (ang.
black). Te cztery kolory i ich łączenie się (mieszanie) na
papierze, folii, płótnie lub innym materiale, na którym odbywa się
drukowanie, umożliwia stworzenie ogromnej palety kolorów. Jak
wielkiej? - Jest to uzależnione od fizycznych możliwości
urządzenia drukującego im mniejsze kropelki tuszu drukarka potrafi
uzyskać tym więcej kolorów jest w stanie wygenerować. Kolorowy
tusz znajduje się w dwóch kartridżach (jeden z tuszem czarnym,
drugi z kolorami: cyjan, karmazynowy, żółty) lub w czterech
osobnych kartridżach (w każdym znajduje się dany kolor). Ponadto w
niektórych drukarkach można stosować specjalne tusze, tak zwane
tusze fotograficzne, które są nieco jaśniejsze niż standardowe,
dzięki czemu lepiej oddają barwy przy drukowaniu zdjęć, obrazów
i fotografii. Tusz
stosowany w drukarkach atramentowych możemy podzielić na dwie
zasadnicze grupy. Tusz rozpuszczalnikowy jest jednorodną cieczą z
rozpuszczonymi barwnikami i może tworzyć bardzo małe kropelki,
które są niezbędne do tworzenia wydruków o bardzo wysokiej
rozdzielczości. Wadą tego rodzaju tuszy jest ich podatność na
czynniki zewnętrzne, takie jak: promienie UV (które powodują
blaknięcie), woda czy tarcie (ścieranie się). Natomiast tusz
pigmentowy zawiera w swoim składzie cząstki stałe pigmenty. Plusem
tego rodzaju tuszy jest duża odporność na czynniki zewnętrzne
takie jak: promienie UV, woda, kurz, tarcie. Wadą jest stosunkowo
duża wielkość kropli oraz utrudnione mieszanie się (łączenie
się) ich między sobą. Każdy z podanych tuszy ma zarówno wady,
jak i zalety. Coraz częściej więc w drukarkach atramentowych
stosuje się obydwa typy tuszu jednocześnie. Mechanizmem
umożliwiającym drukowanie przy pomocy drukarki atramentowej jest
układ silniczków elektrycznych, elementów przenoszących napęd
oraz jedna lub więcej głowic, które przesuwają się prostoliniowo
w poprzek nad materiałem podawanym i przesuwanym przez drukarkę
(papier, folia, płótno lub innego rodzaju materiał w zależności
od tego, na jakim materiale odbywa się wydruk).
Drukarka
laserowa tworzy obraz na podobnej zasadzie jak kserograf (jest więc
drukarką nieuderzeniową). W odróżnieniu od drukarki mozaikowej i
atramentowej drukarka laserowa nie tworzy obrazu linia po linii, lecz
od razu całą stronę. Najpierw naświetlany jest światłoczuły
bęben, następnie przylegający do naświetlonych fragmentów bębna
toner („tusz w proszku”)
jest
przenoszony na papier, po czym obraz jest utrwalany na gorąco. Obraz
na bębnie powstaje w wyniku oddziaływania na bęben światłem
lasera sterowanym sygnałami z komputera – stąd nazwa drukarki.
Drukarka
laserowa ma duże wymagania nie tylko co do jakości, ale i co do
grubości papieru (zbyt cienki może się pomiąć i zablokować w
mechanizmie drukarki, zbyt gruby może mechanizm uszkodzić).
Zazwyczaj drukarka pobiera papier z pojemnika, choć można ręcznie
podawać pojedyncze arkusze.
Kolorowa
drukarka laserowa zawiera 4 zbiorniki tonera z wałkami
rozprowadzającymi. Każdy kolor jest drukowany oddzielnie i za
każdym razem musi być powtarzany czteroprzebiegowy cykl:
1.ładowanie
powierzchni bębna,
2.nakładanie
tonera określonego koloru,
3.rozładowywanie
powierzchni,
4.usuwanie
resztek tonera
opisywanych
wcześniej.
Drukarka
pozwalająca na otrzymywanie wydruków na specjalnym papierze
termicznym,
który zmienia swoją barwę (ciemnieje) pod wpływem dostarczonego
do niego ciepła. W tym przypadku nie ma potrzeby stosowania taśmy
barwiącej,
tonera
czy tuszu.
Ten rodzaj drukarki wykorzystuje specjalną głowicę termiczną
zawierającą matrycę igieł, podobnie jak w drukarkach igłowych,
dlatego zalicza się go do grupy drukarek
mozaikowych.
Wydruk jest realizowany poprzez nacisk sprężyny na głowicę, która
zostaje dociśnięta do papieru termicznego powodując jego
zaczernienie w odpowiednich miejscach.
DRUKARKA
SUBLIMACYJNA
Barwniki
umieszczone są na specjalnej, zwykle trójkolorowej wstędze (Cyan,
Magenta, Yellow), często z dodatkową warstwą wodoodporną i
chroniącą przed promieniowaniem UV (Overcoating), w systemie CMYO.
W przypadkach, gdy istnieje potrzeba drukowania tekstu lub kodów
kreskowych, stosuje się dodatkową barwę (blacK) w systemie YMCKO.
Podczas
cyklu drukowania rolki drukarki przesuwają nośnik wraz z jednym z
kolorowych paneli pod głowicą drukującą, która zwykle ma taką
samą szerokość, jak krótszy bok zadrukowywanego nośnika. Drobne
elementy grzejne głowicy reagują bardzo szybko na zmiany
temperatury nakładając różne ilości barwnika w zależności od
ilości podanego ciepła. Po przejściu do stanu gazowego barwnik
dyfunduje na nośnik druku i się zestala. Po zakończeniu pokrywania
nośnika jednym kolorem, następuje przewinięcie wstęgi do
następnego kolorowego panelu i częściowo wysunięcie nośnika z
drukarki, aby przygotować się do następnego cyklu. Cały proces
jest powtarzany cztery lub pięć razy w zależności od ilości
nakładanych warstw kolorów. Pierwsze trzy nałożone kolory (CMY)
tworzą kompletny obraz; następnie, w zależności od potrzeby, może
być wykonany proces nakładania koloru czarnego (K), aż w końcu
ostatnia warstwa (O) tworzy na wierzchu laminat. Warstwa ta chroni
barwniki przed degradacją lub resublimacją w przypadku chwytania
rękoma lub narażania wydruku na podwyższoną temperaturę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz