OCHRONA ELEKTRONICZNYCH BAZ DANYCH

Jeżeli będziemy technologię informacyjną (IT) traktować jako łączącą informatykę i technologię związaną z informacją, to niewątpliwie nasunie się pytanie o zakres i sposób ochrony zbiorów informacji. Technologia informacyjna umożliwia bowiem użytkownikom pozyskiwanie informacji, gromadzenie w tzw. bazach danych oraz szeroko rozumiane przetwarzanie (począwszy od selekcjonowania, aktualizowania, zabezpieczania i różnych form zarządzania), jak i przekazywanie kolejnym osobom. Ponadto, podstawowymi elementami systemu informatycznego, w który „wyposażone” są przedsiębiorstwa z branży informatycznej są programy komputerowe oraz bazy danych. Także systemy, potocznie określane mianem systemów bazodanowych, składają się z wymienionych dwóch elementów (np. systemy bazodanowe typu CRM).
W społeczeństwie informacyjnym, w którym żyjemy, informacja odgrywa bardzo dużą rolę. Właściwie w każdej dziedzinie gospodarki (szczególnie tej opartej na wiedzy), w szeroko rozumianej działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jak i sferze życia prywatnego, mamy do czynienia z ogromną ilością informacji. Ażeby ta informacja stała się użyteczna, niezbędne jest swoiste jej uporządkowanie, które odbywa się w związku z tworzeniem elektronicznych baz danych. Zebranie i wyselekcjonowanie istotnych dla danej sfery działalności danych (informacji) jest pierwszym krokiem, który ułatwia nam poruszanie się w gąszczu otaczających nas informacji.
Elektroniczne bazy danych, ze swoimi rozbudowanymi strukturami (w tym relacyjne bazy danych, czy tzw. rozproszone bazy danych), jak już wskazano umożliwiają uporządkowanie znacznych informacji, zarządzanie nimi, dokonywanie na bieżąco aktualizacji oraz zoptymalizowane „przestrzennie” przechowywanie. Ponadto elektroniczne bazy danych, dzięki różnego rodzaju systemom wyszukiwawczym, pozwalają użytkownikom na szybkie dotarcie do potrzebnej informacji, bez konieczności „ręcznego” przeglądania całej zawartości.
Zarówno pojedyncza informacja, jak i zbiór informacji coraz częściej traktowane są jako towar, jak i dobro prawne o znacznej wartości ekonomicznej.
Każdy przedsiębiorca, także ten działający w branży informatycznej w ramach kreowania „wewnętrznej”, jak i „zewnętrznej” polityki informacyjnej przedsiębiorstwa, powinien uwzględniać podstawowe reguły dotyczące ochrony prawnej baz danych. Pozwoli mu to na efektywne zarządzanie przedsiębiorstwem (procesami zachodzącymi wewnątrz niego, rozliczanie płatności), podejmowanie decyzji w zakresie udostępnianych informacji, jak i generowanie zysków (np. z tytułu świadczenia usług odpłatnego dostępu do informacji).
1. Systemy ochrony baz danych:
 Trzy najważniejsze, z punktu widzenia interesów przedsiębiorstw, podstawy ochrony baz danych to :
»»prawo autorskie,
»»prawo zwalczania nieuczciwej konkurencji,
»»prawo producenta bazy danych.
Spośród wymienionych powyżej (w ujęciu quasi chronologicznym) podstaw ochrony, bardzo duże znaczenie dla branży informatycznej ma wprowadzona do polskiego systemu prawnego w 2001 r. tzw. ochrona sui generis baz danych (ochrona prawem producenta bazy danych).
Wymienionej powyżej trzy prawa, które służą ochronie baz danych, mogą stanowić cenny składnik majątku przedsiębiorcy (art. 551 kodeksu cywilnego – „k.c.”), ujmowany w bilansach finansowych po stronie aktywów (zwiększają one wartość majątku przedsiębiorcy). Zgodnie z art. 551 k.c.: „przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej”, przy czym zauważyć należy, że składniki niematerialne zostały wskazane na pierwszym miejscu. Wśród wymienionych w tym przepisie wprost, aczkolwiek tylko przykładowych kategorii składników przedsiębiorstwa znajdują się:
»»majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
»»tajemnice przedsiębiorstwa, czyli poufne know-how.
Pomimo, że w tym przepisie nie zostało wprost wymienione prawo producenta bazy danych, nie powinno budzić wątpliwości, że może ono stanowić składnik przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 k.c.
Z praktycznego punktu widzenia, należy zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię, a mianowicie możliwość wniesienia bazy danych jako aportu do spółki.
Pośród wymogów, od których uzależnione jest powstanie spółki znajduje się m.in. zawarcie umowy spółki, wniesienie wkładu przez wspólników. Z punktu widzenia omawianej problematyki istotne jest to, że wkład wspólników może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny (aport). Kodeks spółek handlowych nie zawiera definicji wkładu niepieniężnego, nie wymienia też przykładowych kategorii wkładów niepieniężnych. Zgodnie z art. 14 kodeksu spółek handlowych („k.s.h.”) tzw. zdolności aportowej (zdolność do bycia wkładem niepieniężnym) nie posiadają prawa o charakterze niezbywalnym, prawa osobiste. Zatem jako wkład niepieniężny do spółki mogą być wniesione te prawa własności intelektualnej, które mają charakter majątkowy, w tym:
 »autorskie prawa majątkowe do baz danych,
»»prawo producenta bazy danych.
 Wniesienie tych praw odbywa się poprzez ich przeniesienie na spółkę. Ponieważ każdy wkład musi być oznaczony i musi być podana jego wartość, należy dokonać wyceny praw własności intelektualnej wnoszonych jako aport do spółki. Dla przedsiębiorców z branży informatycznej, rozbudowane bazy danych z cennymi informacjami, niejednokrotnie mają większą wartość (i zdolność generowania dalszych zysków), aniżeli tradycyjne składniki majątku np. nieruchomości.
Ponadto, bazy danych chronione wyżej wymienionymi prawami są przedmiotem obrotu tj. przedsiębiorca może udzielać osobom trzecim (np. klientom, kontrahentom, usługobiorcom) licencji na korzystanie z baz danych, które stworzył i otrzymywać z tego tytułu np. okresowe opłaty licencyjne (które będą stanowić źródło przychodu przedsiębiorcy).
 1.1 Ochrona baz danych a ochrona pojedynczych danych „jako takich”
Specyfika ochrony baz danych polega na tym, że za przedmiot tej ochrony uważa się bazę traktowaną jako pewien zbiór (składający się z różnych części składowych np. informacji, danych).
Z jednej strony, ochrona ta z założenia nie wpływa na status prawny części składowych, w takim znaczeniu, że pojedyncza informacja (np. dotycząca cechy towaru, czy odnosząca się do klienta) poprzez fakt umieszczenia w twórczej bazie danych nie uzyska jako taka charakteru twórczego. Z drugiej strony z kolei, inkorporowanie danych w bazie nie pozbawi ich własnej ochrony (przewidzianej w przepisach szczegółowych, np. dotyczących ochrony danych osobowych, czy danych niejawnych).
1.2 Baza danych a program komputerowy
Kwestią bardzo istotną dla przedsiębiorstw z branży informatycznej jest nie tylko informatyczne oraz faktyczne, ale przede wszystkim dokonywane na gruncie prawnym (jurydycznym) rozróżnienie pomiędzy takim przedmiotem ochrony jakim są programy komputerowe, a elektronicznymi bazami danych.
Prawo autorskie wyraźnie odróżnia bazę danych od programu komputerowego, który ją obsługuje, zarządza bazą danych, czy też służy do jej tworzenia. Baza danych i program komputerowy to z punktu widzenia prawa autorskiego dwa różne utwory, podlegające samodzielnej tj. niezależnej ochronie bez względu na ich funkcjonalny związek w elektronicznej bazie danych. Zarówno sama baza, jak i program komputerowy, który nią zarządza, mogą być samodzielnym przedmiotem obrotu, gdyż każde z nich posiada własną wartość rynkową.
Podobne rozróżnienie czyni regulacja dotycząca ochrony sui generis baz danych. W świetle tej regulacji, prawo producenta bazy danych nie ma zastosowania do programów komputerowych tworzących bazę, jak i służących do zarządzania bazą (lub korzystania z bazy). Także i na gruncie tej ustawy baza danych i program komputerowy to dwa oddzielne przedmioty ochrony, przy czym program nie może być traktowany jako baza danych.
W praktyce oznacza to, że:
»»program komputerowy może być chroniony tylko jako utwór na gruncie prawa autorskiego,
»»baza może być zarówno chroniona prawem autorskim (jako utwór), jak i prawem producenta bazy danych.
2. Ochrona autorskoprawna baz danych
Autorskoprawna ochrona baz danych odbywa się na zasadach określonych we wspomnianym wcześniej prawie autorskim.
Przedmiot ochrony
Zgodnie z art. 3 pr.aut. „zbiory, antologie, wybory, bazy danych, spełniające cechy utworu są przedmiotem prawa autorskiego, nawet jeśli zawierają niechronione materiały, o ile przyjęty w nich dobór, układ, zestawienie, ma charakter twórczy”
Przepisy prawa autorskiego nie zawierają definicji bazy danych. W praktyce przyjmuje się, że jest to zbiór niezależnych, indywidualnie dostępnych danych (informacji, materiałów – bez względu na ich charakter).
Ochrona autorskoprawna powstaje, o ile baza spełnia wymóg twórczości we wszystkich lub jednym z poniżej wymienionych zakresów:
»»wyboru danych np. dane zostały w sposób twórczy wybrane, wyselekcjonowane (nawet kryterium wyboru o charakterze użytkowym, czy np. po części zdeterminowanym charakterem świadczonych usług - może skutkować twórczym wyborem);
»»układu danych np. pomysłowy, użytkowy nieoczywisty układ, może mieć charakter twórczy, podczas, gdy układ chronologiczny, alfabetyczny, oparty o krytkryterium oczywiste np. od najmniejszego do największego - jest tej cechy pozbawiony);
 »prezentacji danych, dotyczącej szaty graficznej, ikonek, systemu odesłań, słów kluczowych, tezaurusów.
Podmiot i treść prawa
 Prawa autorskie przysługują twórcy, czyli osobie, która stworzyła bazę danych. Jeżeli bazę danych tworzą pracownicy w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych (czyli wynikających z umowy o pracę, ale już nie umowy zlecenia lub o dzieło), to prawa majątkowe do takiej bazy będą przysługiwały pracodawcy. Pracodawca, zgodnie bowiem z art. 12 pr. aut. nabywa tylko autorskie prawa majątkowe do utworów stworzonych w ramach wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych (zakres tych obowiązków określa umowa o pracę, aneks do niej, który może być także indywidualnie doprecyzowywany poprzez wydawanie pracownikowi bieżących poleceń przez przełożonego). Regulacja dotycząca utworów pracowniczych nie ma zastosowania, jeżeli pracodawca zawarł z pracownikiem umowę o dzieło lub zlecenia, czy świadczenia usług. W takim przypadku pracodawca musi zadbać o to, aby w tej umowie znalazły się postanowienia dotyczące nabycia praw autorskich. W przeciwnym razie nie można wykluczyć sytuacji, że gdy dojdzie do wykorzystania bazy danej stworzonej przez pracownika w ramach np. umowy o dzieło, pracownik zażąda od pracodawcy wynagrodzenia z tytułu korzystania z praw autorskich.
Twórcy bazy danych przysługują autorskie prawa majątkowe i osobiste. Autorskie prawa osobiste obejmują: prawo do autorstwa utworu, prawo do oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem, albo do udostępniania go anonimowo, prawo do integralności utworu, prawo decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności, oraz prawo do nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.
Prawa majątkowe obejmują: korzystanie z bazy, rozporządzanie oraz uzyskiwanie wynagrodzenia - na wszystkich polach eksploatacji.
Terminem „pole eksploatacji” określa się wyodrębniony (według kryterium np. ekonomicznego, technicznego, czy też kręgu odbiorców) sposób korzystania z utworu. W odniesieniu do korzystania z elektronicznych baz danych, szczególne znaczenie mają takie pola eksploatacji, jak:
»»utrwalanie techniką cyfrową,
»»zwielokrotnianie techniką cyfrową,
»»udostępnianie w czasie i miejscu wybranym przez użytkownika (tzw. rozpowszechnianie w sieciach komputerowych, w intranecie, w ramach świadczenia on-line usług dostępu na żądanie).
Autorskie prawa majątkowe mogą być przedmiotem umów przenoszących lub – zdecydowanie częściej występujących w praktyce – umów licencyjnych na korzystanie z bazy danych. Umowy przenoszące oraz licencyjne wyłączne muszą być, dla swej ważności zawarte w formie pisemnej (tj. z własnoręcznym podpisem lub z użyciem tzw. bezpiecznego podpisu elektronicznego), umowy licencyjne niewyłączne mogą być zawarte w każdej formie (np. poprzez wymianę e-maili).
Czas trwania autorskich praw majątkowych
Autorskie prawa majątkowe do bazy danych chronione są przez okres życia twórcy i 70 lat po jego śmierci (dotyczy to także baz danych pracowniczych). Autorskie prawa osobiste są nieograniczone w czasie i trwają nawet po śmierci twórcy.
Zalety i wady ochrony autorskoprawnej baz danych
Prawo autorskie powstaje w stosunku do twórczej bazy danych, bez konieczności dokonania jakichkolwiek formalności, a ponadto trwa ono stosunkowo długo. Pomimo tych zalet, w pewnym zakresie prawo to okazuje się niedoskonałym narzędziem ochrony interesów producentów baz danych. Nie zapewnia bowiem ochrony tym cennym, komercyjnym bazom danych, które nie spełniają cechy twórczego układu, zestawienia czy wyboru. Prawo autorskie nie chroni interesów producentów baz danych także w takich sytuacjach, gdy baza danych była co prawda twórcza w sferze prezentacji, ale już nie w zakresie wyboru jej elementów. Na przykład, wybór bazy był całościowy, zdeterminowany celem zbioru i konkurent przejmuje zawartość takiej bazy, a następnie przy zaangażowaniu małych środków dokonuje ich przedstawienia w nowy sposób (szkodząc interesom pierwotnego producenta i ponosząc niewielkie nakłady związane z dotarciem i zgromadzeniem danych).
3. Ochrona baz danych na podstawie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji
W wielu dziedzinach, w tym w sferze działalności gospodarczej, konkurencja jest promowana; traktowana jest jako pozytywny czynnik wspierający rozwój tych dziedzin. Dlatego też niektóre sposoby postępowania w działalności gospodarczej, które szkodzą uczciwemu konkurowaniu na rynku, zostały zakazane w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji z dnia 16 kwietnia 1993 r. (dalej „u.z.n.k.”)2.
Przepisy tej ustawy nie wprowadzają specjalnej ochrony dla producentów baz danych, tzn. nie zawiera ona szczegółowo opisanego czynu nieuczciwej konkurencji dotyczącego baz danych. Jednakże, następujące dwa przepisy tej ustawy mogą być wykorzystywane przez producentów baz danych, w celu ochrony interesów związanych z komercyjną eksploatacją baz danych.
»»art. 3 u.z.n.k. – na podstawie którego przejmowanie zawartości bazy danych (z zaoszczędzeniem środków wydatkowanych na jej sporządzenie), może być traktowane jako działanie sprzeczne z dobrymi obyczajami i tym samym stanowić czyn nieuczciwej konkurencji;
»art. 11 u.z.n.k. – przewidujący czyn nieuczciwej konkurencji w zakresie przejmowania i ujawniania informacji będących tajemnicą przedsiębiorstwa.
Zgodnie z art. 11 ust. 4 u.z.n.k., tajemnicę przedsiębiorstwa stanowić mogą:
 »wszelkie nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne (np. dotyczące oprogramowania), technologiczne (np. dotyczące hardware, procesów wytwórczych), organizacyjne (np. listy kontrahentów, informacje dotyczące metody zarządzania czy sieci sprzedaży, plany marketingowe, plany rozwoju sieci informatycznej) oraz inne informacje (np. wynegocjowane warunki udostępniania danych i stosowanych rabatów) zawarte w bazie danych,
»»posiadające wartość gospodarczą,
»»co do których przedsiębiorca podjął działanie niezbędne w celu zachowania ich w poufności.

W odniesieniu do baz danych, zachowanie poufności informacji w nich zawartych może odbywać się poprzez poinformowanie współpracowników, którzy mają dostęp do bazy o poufności tych danych, wprowadzenie kodów (haseł) dostępu do bazy, czy kodów dostępu do pomieszczeń, w których usytuowane są komputery (na których umieszczono bazę danych), przechowywanie odpowiednio zabezpieczonych (np. przed zwielokrotnianiem) nośników bazy danych.


Zalety i wady ochrony baz danych na podstawie prawa o zwalczeniu nieuczciwej konkurencji
 Jeżeli chodzi o ochronę interesów producentów baz danych na podstawie art. 3 u.z.n.k., to należy wskazać, że często fakt jednorazowego przejęcia zawartości bazy danych nie będzie wystarczającą przesłanką do uznania, że mamy do czynienia z czynem nieuczciwej konkurencji. Stąd, na producencie bazy danych będzie ciążył obowiązek wykazania, sprzeczności działania konkurenta, który przejmuje zawartość jego bazy danych z dobrymi obyczajami, polegającej na przykład na :
»»znacznym zaoszczędzeniu kosztów, czasu, pracy na samodzielne stworzenie bazy;
»»częstym, wielokrotnym przejmowaniu całości lub części bazy.
Przepisy u.z.n.k., co do zasady, nie stanowią jednak przeszkody dla samodzielnego tworzenia przez przedsiębiorcę baz danych konkurencyjnych dla baz istniejących już na rynku (baz danych o podobnej zawartości).
Ochrona poufnych baz danych na gruncie art. 11 u.z.n.k. jest nieograniczona czasowo, ale trwa dopóki nie dojdzie do ujawnienia danych. Licencjonowanie bazy danych (przekazanie danych/dostępu do baz osobom trzecim, klientom na podstawie umów licencyjnych z obowiązkiem zachowania poufności), nie stanowi ujawnienia informacji do wiadomości publicznej. Jeżeli jednak umowy licencyjne nie będą zawierały postanowień dotyczących zachowania poufności (np. z uwagi na to, że licencjobiorca będzie zainteresowany szerokim rozpowszechnianiem informacji, do których uzyska dostęp), to informacje nie będą podlegać ochronie na podstawie art. 11 u.z.n.k.


4. Ochrona sui generis baz danych (ochrona prawem producenta bazy danych):
 Trzecim narzędziem ochrony interesów producentów baz danych, jest ochrona wprowadzona ustawą o ochronie baz danych z dnia 27 lipca 2001 r. (dalej „u.o.b.d.”3).
Przedmiot ochrony
W przeciwieństwie do wyżej omówionych podstaw ochrony, u.o.b.d. zawiera definicję bazy danych.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 u.o.b.d. „baza danych oznacza zbiór danych lub jakichkolwiek innych materiałów i elementów zgromadzonych według określonej systematyki lub metody, indywidualnie dostępnych w jakikolwiek sposób, w tym środkami elektronicznymi, wymagający istotnego, co do jakości lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości”.
Definicja ta jest szeroka i pozwala objąć zakresem pojęcia „baza danych” bardzo wiele różnorodnych zbiorów danych, informacji wykorzystywanych w branży informatycznej np: bazy typu CRM, bazy danych ogłoszeń prasowych, ogłoszeń aukcyjnych.
Przesłanką udzielenia ochrony bazy danych na gruncie tego reżimu ochrony jest poniesienie istotnego (co do jakości lub ilości) nakładu inwestycyjnego w zakresie:
»sporządzenia bazy – wyraźnie należy podkreślić, że środki poniesione na sporządzenie – stworzenie informacji zawartych w bazie, nie mogą być traktowane jako wydatkowane na stworzenie bazy. Czym innym jest bowiem stworzenie bazy – pozyskanie do niej informacji ze źródeł zewnętrznych, a czym innym samo „stworzenie” informacji, czy danych zamieszczonych w bazie. Takie rozróżnienie ma przeciwdziałać monopolizacji informacji przez podmiot, który „tworzy” (generuje) te informacje, lub
»»prezentacji bazy (zastosowania różnego rodzaju systematyk, układu, relacji), lub
»»weryfikacji bazy (aktualizacji, dokonywanej na bieżąco, lub w pewnych odstępach czasu).
Pojęcie nakładu inwestycyjnego powinno być rozumiane szeroko i obejmować zarówno poniesione wprost wydatki (na nabycie danych, opłacenie pracowników którzy przygotowują bazę), jak i czas oraz pracę własną poświęconą na stworzenie bazy danych. Ustawodawca nie wprowadza minimalnego progu inwestycyjnego, od którego przyznawana jest ochrona. Wydaje się, że przykładowo kilkutysięczna inwestycja w bazę może zasługiwać na ochronę.
Podmiot prawa i treść prawa producenta bazy danych
 Podmiotem omawianego prawa jest producent bazy, czyli osoba, która poniosła ryzyko nakładu inwestycyjnego przy jej tworzeniu. Jeżeli kilka osób dokona nakładu inwestycyjnego na stworzenie bazy, to prawo będzie im przysługiwać wspólnie. W przypadku pracowniczych baz danych, prawa będą służyły pracodawcy, ponieważ to on z zasady ponosi ryzyko nakładu inwestycyjnego na tworzenie bazy danych.
Prawo producenta bazy danych, o charakterze majątkowym, obejmuje dwa uprawnienia tj. wyłączne prawo do:
 »pobierania danych, rozumianego jako stałe lub czasowe przejęcie lub przeniesienie (zarówno środkami mechanicznymi, jak i odręcznie) na inny nośnik oraz
»»wtórnego wykorzystania, rozumianego jako publiczne udostępnienie w dowolnej formie (w szczególności poprzez rozpowszechnianie, bezpośrednie przekazywanie, najem).
Zakres, jak i terminologia użyta dla zdefiniowania zakresu prawa sui generis, bardzo dobrze oddaje charakter tego prawa, jak i charakter czynności, które najczęściej dokonywane są w stosunku do bazy danych (jej zawartości).
Warto podkreślić, że prawo producenta obejmuje całą oraz istotną (ilościowo czyli np. powyżej 40%, jak i jakościowo) część bazy danych. Dlatego wprowadzono ochronę części bazy danych, aby uwzględnić interesy producenta nie tylko przy wiernym 100% kopiowaniu zawartości bazy, ale także w przypadku pobierania np. 70% zawartości bazy, które to działania w praktyce wyrządzają znaczne straty dla producentów.
Co do zasady, poza zakresem prawa producenta bazy danych pozostają nieistotne (ilościowo lub jakościowo) części bazy. Rozwiązanie takie przeciwdziała wprowadzaniu monopolu na pojedyncze informacje, służy zapewnieniu dostępu do informacji.
Prawo producenta bazy danych może być przedmiotem dwóch rodzajów umów: przenoszących oraz zezwalających na korzystanie z bazy (tzw. licencyjnych). Przeniesienie prawa (jak i udzielenie licencji) może mieć charakter odpłatny lub nieodpłatny, obejmować terytorium wszystkich państw świata (które wprowadziły ochronę) lub być ograniczone do terytorium jednego/kilku państw. Umowy te mogą być zawarte w jakiejkolwiek formie, jednak dla celów dowodowych zalecane jest ich sporządzanie w formie pisemnej.
Czas trwania prawa producenta bazy danych
Prawo producenta bazy danych trwa przez okres 15 lat od sporządzenia bazy. Jeżeli jednak baza zostanie istotnie zmieniona (np. zaktualizowana), co będzie się wiązać z dokonaniem istotnego, co do jakości lub ilości nakładu inwestycyjnego, to okres ochrony takiej zmienionej bazy będzie liczony odrębnie (na nowo, od sporządzenia nowej jej wersji). Oznacza to, że wersje aktualizowanych na bieżąco elektronicznych baz danych, będą uzyskiwały (z każdą aktualizacją) własny 15-letni okres ochrony.
Zalety i wady prawa producenta bazy danych
Prawo producenta bazy danych, wprowadzone do polskiego systemu prawnego w 2001 r., właściwie do 2007 r. odgrywało niewielkie znaczenie. Było to skutkiem specyficznej regulacji, która wyłączała możliwość kumulatywnej ochrony tj. na podstawie prawa autorskiego oraz prawa producenta, co więcej uprzywilejowywała ochronę autorskoprawną (dając jej swoiste pierwszeństwo) kosztem prawa producenta bazy danych. Takie „dyskryminowanie” prawa producenta bazy danych, nie służyło rozwojowi tej dziedziny prawa, jak i umniejszało rzeczywiste jego ekonomiczne, jak i praktyczne znaczenie. Teraz zauważalne jest znaczne zainteresowanie tą formą ochrony baz danych, gdyż pozwala ona producentowi na ochronę nie tylko układu i zestawienia, ale zbioru cennych informacji „jako takich”.
Niestety ochrona prawa producenta bazy danych istnieje tylko w krajach unijnych. Prawo producenta bazy danych nie jest objęte żadną konwencją międzynarodową, w takich krajach jak np. USA w ogóle nie zostało wprowadzone do wewnętrznego porządku prawnego.



  Źródło:
Poradnik dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw.
Projekt finansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.