Przykłady
zastosowania portu szeregowego:
Podłączenie
modemu, myszki, łączenie dwóch komputerów, kablem null modem,
starsze drukarki, urządzenia diagnostyki samochodowej, tunery
satelitarne, małe cyfrowe centrale
telefoniczne.
Właściwości
interfejsu:
Szybkość
20
kb/s (w najbardziej popularnej wersji, bo np. w trybie synchronicznym
transfer dochodzi do nawet 1 Mb/s), długość kabla do 15 m, liczba
urządzeń do podłączenia: jedno na każdy port zasilanie przez
interfejs: nie, Hot plugging: nie.
Port
równoległy LPT (IEEE 1284, Centronics) - (
ang. Parallel
Port, Line Print Terminal ) - 25-pinowe złącze w komputerach
osobistych wykorzystywane w głównej mierze do
podłączenia
urządzeń peryferyjnych: drukarek, skanerów, ploterów.
Pierwotnie
służył do jednokierunkowej komunikacji z drukarkami (tzw. port
Centronics
-
1970), z czasem rozbudowany do interfejsu dwukierunkowego
(zapewniającego jednak wsteczną kompatybilność z portem
Centronics nadal stosowanym w drukarkach).
Należy
zawsze pamiętać, żeby przed podłączeniem urządzenia
peryferyjnego (np. drukarki) do portu LPT wyłączyć zasilanie
podłączanego sprzętu. Próba podłączenia urządzenia podczas
działania komputera może zakończyć się uszkodzeniem portu.
Przykłady
zastosowania portu równoległego LPT: podłączenie
drukarek, ploterów, przesyłanie
danych pomiędzy dwoma komputerami, podłączenie skanerów,
podłączenie zewnętrznych napędów CD-ROM, podłączenie pamięci
masowych np. napędy ZIP.
Właściwości
interfejsu: szybkość
transferu do 2Mb/s, długość kabla do 2m, a jeśli
przewody
sygnałowe są skręcane z przewodami masy to do 5m, liczba urządzeń
do podłączenia: 64, zasilanie przez interfejs: nie, Hot plugging:
nie.
Tryby
pracy interfejsu LPT wg specyfikacji IEEE 1284:
SPP
(ang.
Standard Parallel Port ) – tryb umożliwiający dwustronną
transmisję danych, zwany również trybem zgodności (ang.
Compatibility Mode), bo zapewnia kompatybilność ze złączem
Centronics. SPP zapewnia transfer do 50 kB/s Bi-Directional
(dwukierunkowy) – wykorzystano nieużywane piny złącza LPT i
wprowadzono dodatkowy bit sygnalizacji kierunku. Dzięki temu
standard umożliwia transfer danych z maksymalną przepustowością
150 kB/s.
EPP
(ang.
Enhanced Parallel Port) – opracowany w 1991r. przez firmę Intel,
umożliwiał obsługę pamięci masowych, skanerów i zapewniał
transfer do 3 MB/s ECP (ang. Extended Capability Port) – opracowany
w 1992r. przez firmę HP i Microsoft oferuje prędkości przesyłu
również do 3 MB/s. Zmiany trybu pracy portu równoległego
dokonujemy z poziomu programu Setup zawartego w BIOSie komputera
(opcja Parallel Port Mode).
Plug
and Play (PnP): (od
ang. podłącz i używaj) to termin używany na określenie
zdolności
komputera do pracy z urządzeniami peryferyjnymi zaraz po ich
Mechanizm wdrożony przez firmę Microsoft po raz pierwszy w systemie
operacyjnym Windows 95.
Obsługa
PnP musi być zaimplementowana w BIOSie płyty głównej,
urządzeniach i obsługiwana przez system operacyjny. Główne
zadania PnP: wykrycie typu urządzenia,
automatyczna
alokacja zasobów dla urządzenia, instalowanie sterowników
potrzebnych do pracy z urządzeniem, współpraca z mechanizmami
zarządzania energią w celu bezpiecznego podłączania i odłączania
urządzenia.
Hot
Swapping, Hot Plugging: technologie zapewniające możliwość
podłączania lub odłączania urządzeń
peryferyjnych do komputera bez potrzeby wyłączania zasilania czy
restartowania komputera. Możliwość tę zapewniają m.in. porty
USB, FireWire, dyski twarde pracujące w standardzie SATA-2 oraz
karty pamięci typu Flash. W komputerach przenośnych oprócz
hotpluggingu portów znanych ze standardowych komputerów (np. USB,
Firewire), zwykle jest też możliwość łatwego hot pluggingu kart
PCMCIA i napędów optycznych (np. CD-ROM, DVD-ROM).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz