RODZAJE DRUKAREK

DRUKARKI

urządzenie współpracujące z komputerem oraz innymi urządzeniami, służące do przenoszenia danego tekstu, obrazu na różne nośniki druku (papier, folia, płótno itp.). Niektóre drukarki potrafią również pracować bez komputera, np. drukować zdjęcia wykonane cyfrowym aparatem fotograficznym (po podłączeniu go do drukarki lub po włożeniu karty pamięci z zapisanymi zdjęciami do wbudowanego w drukarkę slotu).

Mianem drukarki określa się też sterownik w systemie operacyjnym, natomiast samo urządzenie określane jest jako urządzenie drukujące

RODZAJE DRUKAREK

DRUKARKA IGŁOWA:

Pierwsze drukarki działały na tej samej zasadzie co maszyny do pisania, wydruk był realizowany przy pomocy czcionek na mechanizmie dźwigniowym albo ułożonych na powierzchni walca lub półkuli (rozetowe).

Taki sposób tworzenia wydruku nie był zbyt szybki, kilkadziesiąt znaków na sekundę, a drukowanie grafiki było wręcz niemożliwe. Ten typ drukarek powszechnie nazywany jest uderzeniowym. Drukarka mozaikowa (igłowa) należy do drukarek uderzeniowych, w których obraz na powierzchni papieru jest tworzony przez element uderzający przez taśmę barwiącą z taką siłą, że część barwnika pozostaje na papierze. Drukarka jest wyposażona w głowicę drukującą zawierającą od 9 do 48 (najczęściej 9 lub 24) stalowych igieł umieszczonych w

jednym lub dwóch rzędach. Każda igła jest wprawiana w ruch przez sprężynkę. 

 

DRUKARKA ATRAMENTOWA

 Drukarka atramentowa (z ang. Ink-jet printer, potocznie zwana atramentówką), jest obecnie najpopularniejszym i najbardziej rozpowszechnionym typem drukarek. Technologicznie proces wydruku polega na umieszczaniu na papierze, folii, płótnie lub innego rodzaju nośniku druku, bardzo malutkich, wręcz maleńkich (objętościowo kształtujących się w granicach od kilku do kilkudziesięciu pikolitrów), kropelek specjalnie spreparowanego atramentu do drukowania, który znajduje się wewnątrz kartridża (z ang. cartridge). Obecnie praktycznie wszystkie drukarki atramentowe umożliwiają wydruk w kolorze. Stosowany jest atrament w czterech barwach: cyjan (ang. cyan, jasny odcień koloru niebieskiego), karmazynowy (ang. magenta, odcień koloru czerwonego, różowego), żółty (ang. yellow) i czarny (ang. black). Te cztery kolory i ich łączenie się (mieszanie) na papierze, folii, płótnie lub innym materiale, na którym odbywa się drukowanie, umożliwia stworzenie ogromnej palety kolorów. Jak wielkiej? - Jest to uzależnione od fizycznych możliwości urządzenia drukującego im mniejsze kropelki tuszu drukarka potrafi uzyskać tym więcej kolorów jest w stanie wygenerować. Kolorowy tusz znajduje się w dwóch kartridżach (jeden z tuszem czarnym, drugi z kolorami: cyjan, karmazynowy, żółty) lub w czterech osobnych kartridżach (w każdym znajduje się dany kolor). Ponadto w niektórych drukarkach można stosować specjalne tusze, tak zwane tusze fotograficzne, które są nieco jaśniejsze niż standardowe, dzięki czemu lepiej oddają barwy przy drukowaniu zdjęć, obrazów i fotografii. Tusz stosowany w drukarkach atramentowych możemy podzielić na dwie zasadnicze grupy. Tusz rozpuszczalnikowy jest jednorodną cieczą z rozpuszczonymi barwnikami i może tworzyć bardzo małe kropelki, które są niezbędne do tworzenia wydruków o bardzo wysokiej rozdzielczości. Wadą tego rodzaju tuszy jest ich podatność na czynniki zewnętrzne, takie jak: promienie UV (które powodują blaknięcie), woda czy tarcie (ścieranie się). Natomiast tusz pigmentowy zawiera w swoim składzie cząstki stałe pigmenty. Plusem tego rodzaju tuszy jest duża odporność na czynniki zewnętrzne takie jak: promienie UV, woda, kurz, tarcie. Wadą jest stosunkowo duża wielkość kropli oraz utrudnione mieszanie się (łączenie się) ich między sobą. Każdy z podanych tuszy ma zarówno wady, jak i zalety. Coraz częściej więc w drukarkach atramentowych stosuje się obydwa typy tuszu jednocześnie. Mechanizmem umożliwiającym drukowanie przy pomocy drukarki atramentowej jest układ silniczków elektrycznych, elementów przenoszących napęd oraz jedna lub więcej głowic, które przesuwają się prostoliniowo w poprzek nad materiałem podawanym i przesuwanym przez drukarkę (papier, folia, płótno lub innego rodzaju materiał w zależności od tego, na jakim materiale odbywa się wydruk).

DRUKARKA LASEROWA

Drukarka laserowa tworzy obraz na podobnej zasadzie jak kserograf (jest więc drukarką nieuderzeniową). W odróżnieniu od drukarki mozaikowej i atramentowej drukarka laserowa nie tworzy obrazu linia po linii, lecz od razu całą stronę. Najpierw naświetlany jest światłoczuły bęben, następnie przylegający do naświetlonych fragmentów bębna toner („tusz w proszku”)

jest przenoszony na papier, po czym obraz jest utrwalany na gorąco. Obraz na bębnie powstaje w wyniku oddziaływania na bęben światłem lasera sterowanym sygnałami z komputera – stąd nazwa drukarki.

Drukarka laserowa ma duże wymagania nie tylko co do jakości, ale i co do grubości papieru (zbyt cienki może się pomiąć i zablokować w mechanizmie drukarki, zbyt gruby może mechanizm uszkodzić). Zazwyczaj drukarka pobiera papier z pojemnika, choć można ręcznie podawać pojedyncze arkusze.

Kolorowa drukarka laserowa zawiera 4 zbiorniki tonera z wałkami rozprowadzającymi. Każdy kolor jest drukowany oddzielnie i za każdym razem musi być powtarzany czteroprzebiegowy cykl:

1.ładowanie powierzchni bębna,

2.nakładanie tonera określonego koloru,

3.rozładowywanie powierzchni,

4.usuwanie resztek tonera

Istnieją również kolorowe drukarki laserowe nakładające toner ze wszystkich zasobników równocześnie –w jednym przebiegu. Dzięki takiemu sposobowi nakładania tonera prędkość wydruku jest około 3 razy większa niż w drukarkach

opisywanych wcześniej.

DRUKARKA TERMICZNA

Drukarka pozwalająca na otrzymywanie wydruków na specjalnym papierze termicznym, który zmienia swoją barwę (ciemnieje) pod wpływem dostarczonego do niego ciepła. W tym przypadku nie ma potrzeby stosowania taśmy barwiącej, tonera czy tuszu. Ten rodzaj drukarki wykorzystuje specjalną głowicę termiczną zawierającą matrycę igieł, podobnie jak w drukarkach igłowych, dlatego zalicza się go do grupy drukarek mozaikowych. Wydruk jest realizowany poprzez nacisk sprężyny na głowicę, która zostaje dociśnięta do papieru termicznego powodując jego zaczernienie w odpowiednich miejscach.

DRUKARKA SUBLIMACYJNA

Barwniki umieszczone są na specjalnej, zwykle trójkolorowej wstędze (Cyan, Magenta, Yellow), często z dodatkową warstwą wodoodporną i chroniącą przed promieniowaniem UV (Overcoating), w systemie CMYO. W przypadkach, gdy istnieje potrzeba drukowania tekstu lub kodów kreskowych, stosuje się dodatkową barwę (blacK) w systemie YMCKO.

Podczas cyklu drukowania rolki drukarki przesuwają nośnik wraz z jednym z kolorowych paneli pod głowicą drukującą, która zwykle ma taką samą szerokość, jak krótszy bok zadrukowywanego nośnika. Drobne elementy grzejne głowicy reagują bardzo szybko na zmiany temperatury nakładając różne ilości barwnika w zależności od ilości podanego ciepła. Po przejściu do stanu gazowego barwnik dyfunduje na nośnik druku i się zestala. Po zakończeniu pokrywania nośnika jednym kolorem, następuje przewinięcie wstęgi do następnego kolorowego panelu i częściowo wysunięcie nośnika z drukarki, aby przygotować się do następnego cyklu. Cały proces jest powtarzany cztery lub pięć razy w zależności od ilości nakładanych warstw kolorów. Pierwsze trzy nałożone kolory (CMY) tworzą kompletny obraz; następnie, w zależności od potrzeby, może być wykonany proces nakładania koloru czarnego (K), aż w końcu ostatnia warstwa (O) tworzy na wierzchu laminat. Warstwa ta chroni barwniki przed degradacją lub resublimacją w przypadku chwytania rękoma lub narażania wydruku na podwyższoną temperaturę.